Правото на здравствена заштита на „помалиот“ етнички колектив во земјава разочарува, а уште поразочарувачки е што проблемите од оваа сфера редовно се пикнуваат под тепих. Недоволно се зборува за сопките на патот кон здравственото осигурување на Ромите, вакцинирањето на Ромчињата, како и за правата при унапредување на репродуктивното здравје кај Ромките. Низ болничките ходници паралелно ровари и прикриената дискриминација кон Ромите.
Здравството, како една од најслабите алки во македонскиот систем, секојдневно го ослабува здравјето на луѓето. Не е мал бројот на поединците што заедно со своите семејства на сопствена кожа ги почувствувале пропустите при остварувањето на ова најважно и клучно право бидејќи од здравјето почнува сè. Во таа насока не се исклучок ниту припадниците на ромската заедница.
Правото на здравствена заштита на „помалиот“ етнички колектив во земјава разочарува, сметаaт повиканите на темава, а уште поразочарувачки е што проблемите од оваа сфера редовно се пикнуваат под тепих. Недоволно се зборува за сопките на патот кон здравственото осигурување на Ромите, вакцинирањето на Ромчињата, како и за правата при унапредување на репродуктивното здравје кај Ромките. Низ болничките ходници паралелно ровари и скриената дискриминација кон Ромите.
Сè на сè, Ромите во земјава се жртви на прикриена дискриминација при зачувувањето на сопственото здравје, која резултира со недоверба на пациентите – Роми кон медицинскиот персонал. Од една страна се соочуваат со нееднаков третман, а кога ќе тргнат по правда, од оваа причина се соочуваат со уште една болка – бавната и болна неправда. Поинаквата боја на кожата сè уште е синоним за наметнатите стереотипи во општеството и често пати значи погазување на Хипократовата заклетва. Единствено со заеднички напор и што поскоро сите заеднички можеме да посветиме на задоволување на здравствената неправда кај Ромите, која некогаш повеќе боли од самата болест!
